تبیین تجربیات پرستاران از بی نزاکتی در مراقبت از بیمار

مقدمه:  بی نزاکتی یک مشکل فراگیر در مراقبت های بهداشتی امروز است. بی نزاکتی و رفتارهای خشونت آمیز از مشکلات پیچیده در حرفه پرستاری است که باعث بروز مشکلات قابل توجه برای پرستاران، بیماران و سازمان های بهداشتی می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تجربیات پرستاران از بی نزاکتی در مراقبت از بیمار صورت گرفت.  روش:. مطالعه‌ی حاضر مبتنی بر رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی تفسیری است. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند  14 پرستار شاغل در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، تجربیات خود از بی نزاکتی در محیط کار را از طریق مصاحبه های عمیق، فردی و نیمه‌ساختاریافته به اشتراک گذاشتند. متن مصاحبه‌های ضبط شده پس از مکتوب‌سازی، بر اساس رویکرد کلایزی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تجارب زیسته پرستاران از بی نزاکتی در محیط کار در قالب مضمون اصلی "  تاب آوردن در مسیر تخریب و تحقیر" استخراج گردید. مضامین حاصل از مطالعه حاضر شامل "سختی های آشکار و پنهان پرستار بودن" (برخورد توهین آمیز بیمار و همراه، تعاملات غیر حرفه ای، چالش های سازمانی و مدیریتی و چالش  های اجتماعی مرتبط با حرفه) و  از هم گسیختگی چند وجهی (تزلزل شخصیتی- روانی، واکنش های جسمانی منفی، تهدیدها و آسیب های حرفه ای پیش رو) بودند.  نتیجه گیری: بی نزاکتی در محیط کار پرستاران، می تواند بر کیفیت خدمات ارائه شده توسط پرستاران موثر باشد.  لذا توجه به عواملی که منجر به بی نزاکتی می شود ضروری است.